صحنه‌ی تسخیر شده

صحنه‌ی تسخیر شده

اثر ماروین کارلسن

ترجمه‌ی نرگس یزدی

درباره‌ی نویسنده:

پروفسور ماروین کارلسن(-1935) یکی از مهم‌ترین پژوهشگران آمریکایی در زمینه‌ی مطالعات تئاتر و اجراست که به‌عنوان استاد ممتاز در مرکز مطالعات عالی دانشگاه City University of New York اشتغال دارد. او مدرک دکترایش را درسال 1961 در زمینه‌ی درام و تئاتر از Cornell University دریافت کرد و از آن پس پژوهش‌هایش را بر نسبتِ تئاتر و ادبیات تطبیقی، نظریه‌ی تئاتر و تاریخ تئاتر و درامِ اروپای غربی – به ویژه قرون 18 تا 20 – متمرکز کرد. پیش از ورود به دانشگاه City University of New York در دانشگاه‌هایی چون Cornell Universityو Indiana University تدریس کرد.

درباره‌ی کتاب:

این کتاب با برقراری پیوند میان پویش دریافت و برهم‌کنش میان تئاتر و حافظه آشکار می‌کند که چگونه حافظه و خاطرات تماشاگران بر فرایند دریافت تئاتری تأثیر می‌گذارند. ایده‌ی اصلی کتاب این است که تئاتر، از تجلیات نخستینش تاکنون، اساساً تسخیر شده است. اگر چه در تمام فرم‌های هنری ممکن است متریال به‌کار رفته، بارها و بارها مجدداً مورد استفاده قرار بگیرد، تأکید کارلسن بر این است که میان خاطرات فردفرد تماشاگران و گرایش ظاهراً جهان‌شمول نمایش‌نامه‌نویسان، بازیگران، کارگردانان، طراحان و مدیران به بازیافت عناصر روایی، ژست‌ها، مفاهیم، چیدمان های صحنه و طراحی‌های ساختمان‌ها پیوند نزدیکی وجود دارد.

برشی از کتاب:

اگر چه متن دراماتیک سنتاً یک عنصر بنیادین تئاتر قلمداد شده، متن تا زمانی که به واسطه‌ی یک بازیگر تن‌یافته نشود و پیش چشمان تماشاگران به‌نمایش درنیاید، تئاتر محسوب نمی‌شود. بااینکه نمونه‌های بسیاری از تئاترهایی که بازیگران، بدون متن سنتیِ از پیش موجود خلق کرده اند، موجود است، و نیز نمونه‌هایی (هرچند به‌ندرت) از متونی که بدون بازیگر در مقابل مخاطبان عرضه‌شده وجود دارد، متن و بازیگر عناصر اصلی تئاتر محسوب می‌شوند.