مریلین مونرو، سر جردن

مریلین مونرو، سر جردن

نوشته‌ی گلاره عباسی

«مریلین مونرو، سر جردن» با خرده‌روایت‌هایی جذاب و پرکشش به زندگی و تنهایی‌های انسانی از جنس امروز می‌پردازد که شرایط زیستی متفاوت برای او رقم زده شده است. این اثر با پایان‌بندی‌ای نامتعارف و جذاب، مدت‌ها در ذهن مخاطب به زیست خود ادامه می‌دهد.

در «مریلین مونرو، سر جردن» با چه روبه‌رو می‌شویم؟

گلاره عباسی در «مریلین مونرو، سر جردن» به تنهایی‌های یک زن افسرده‌ی خانه‌دار عینیت بخشیده است. روایت عباسی در ارائه‌ی اطلاعات به مخاطب مقتصدانه و هوشیارانه عمل می‌کند. ما لابه‌لای روایتِ مملو از تلاطم‌های درونی زنی که میل داشته بازیگر سینما شود، زنی که زیبا بوده، زنی که در اجتماع فعال بوده و حال هیچ‌کدام این‌ها نیست و در عوض در دو قطب شیدایی و افسردگی دست‌وپا می‌زند به خطری که سلامتی این زن را تهدید می‌کند پی می‌بریم و دلمان می‌خواهد برای او کاری کنیم. ما می‌دانیم که این زن بدحال است اما آیا اطرافیان این زن به بدحالی او واقف خواهند شد؟ باید خواند و دید.

گلاره عباسی که خود بازیگر سینماست در «مریلین مونرو، سر جردن» به‌خوبی توانسته از عناصر سینمایی بهره‌ی روایی ببرد. او پیش از آن‌که به بازیگری روی بیاورد نویسنده بوده و چندین داستان کوتاه در نشریات مختلف منتشر کرده بوده است. نسخه‌ی اولیه‌ی این رمان کوتاه هم حاصل تلاش‌های نوشتاری او در انتهای دهه‌ی هشتاد شمسی است و در دهه‌ی نود بارها بازنویسی شده است.

درباره‌ی نویسنده:

برش‌های از «مرلین مونرو، سر جردن»:

• وسط فرِ مجردی من یک تلفن سبزرنگ با شماره‌گیر مشکی قدیمی است، خاک‌گرفته. درش می‌آورم. رویش دو تا هشت بزرگ با ماژیک مشکی نوشته‌ام. اولِ یک شماره تلفن است. دوتا عدد زوج تکراری. این برای من یعنی خوش‌شانسی. خرافاتی هستم و به تکرار اعداد زوج و فرد معتقدم. گوشی را برمی‌دارم. می‌چسبانم به گوشم. چقدر صدا می‌آید؛ صدای بابا، صدای خندیدن ما به خواستگار آذر که فرق موهایش کج بود، صدای فیس و افاده‌های دختر‌های کلاس بازیگری، آن‌هایی که اسمشان یادم رفته، حتی صورتشان هم یادم رفته. صدای تق‌تق شکستن تخمه وسط بازی اینتر میلان و بایرن مونیخ، صدای تکرار دو عدد هشت پشت سر هم، هشتادو‌هشت، هشتادوهشت، هشتادوهشت و صدای نیلوفر و صدای زنگ تلفن سبزرنگ توی اتاق خواب خانه‌ی پدری.
• امشب بیشتر از همیشه دلم می‌خواست دوباره عاشق شوم. تازگی‌ها تا می‌آیم عاشق شوم، یا خوابم می‌گیرد، یا تلفن خانه یک‌طرفه است، یا با خودم فکر می‌کنم که الان یک‌خرده چاقم برای عاشق شدن، بگذارم برای چند هفته‌‌ بعد. این دفعه‌‌ی آخری احساس کردم چند وقت دیگر پیری هم اضافه می‌شود و یک خرده پیر می‌شوم برای عاشق شدن.