مثل حالای ما مینیماژ

مثل حالای ما

اثر می سارتون 

ترجمه‌ی نیلوفر داد

«مثل حالای ما» روایتی جذاب و پرکشش از برهه‌ای از زندگی ماست که یحتمل فرا می‌رسد و داستانی است درباره‌ی قدرت و انسانیت و درنهایت مجبورمان می‌کند در مقام قضاوت بنشینیم…

درباره‌ی داستان:

در سرآغاز روایت «مثل حالای ما» ضربه‌ای ناگهانی به مخاطب وارد می‌آید؛ ضربه‌ای درباره‌ی ناتوانی پیری و خشمی که می‌تواند به‌همراه داشته باشد. این کتاب قصه‌ی کارولین اسپنسر؛ معلمی بازنشسته را روایت می‌کند؛ معلمی از نظر ذهنی قوی و جسماً ضعیف که تنها خویشاوندش او را به یک خانه‌ی سالمندان منتقل کرده است. او که در معرض تحقیرهایی ظریف و ظلم‌هایی ناپیدا قرار می‌گیرد، برای مدت کوتاهی عاشق زنی مهربان می‌شود و با تمام وجود علیه به محاق رفتن می‌جنگد.

بسیاری از داستان‌های ادبی و واقع‌گرایانه مضامین یکسانی هستند؛ مشکلات خانوادگی، مصائب نسل‌ها و … اما می سارتون کار کاملاً متفاوتی انجام می‌دهد: داستانی ساده از دیدگاه زنی مسن در خانه‌ی سالمندان؛ روایتی که به‌خاطر قدرت درونی قهرمان داستان و سرعت اتفاق‌ها در خانه‌ی سالمندان، دچار یکنواختی و ملال نمی‌شود و مخاطب را هم افسرده نمی‌کند.. درواقع «مثل حالای ما» نوعی مراقبه در مورد پیری و قدرت و تصمیم است.

نکته‌ی دیگری که این اثر را برای مخاطبان در سنین مختلف جذاب می‌کند این است که این فرض را می‌توان در هر موقعیتی به کار برد که فردی با ذهن روشن و کنجکاو و شخصیتی قوی بیش از هر فرد دیگری مورد ظلم نیروهای وحشی و کریه قدرت‌ها قرار می‌گیرد. درواقع روایت هم سریع و هم دقیق بیان می‌شود، و گاهی اوقات فراموش می‌کنید که در حال خواندن یک رمان هستید و احساس می‌کنید که روایت منحصربه‌فردی از نبرد یک زن علیه نگهبانانش به شما ارائه می‌شود و تصمیم می‌گیرید بلادرنگ به یاری زن بشتابید که ناگهان به یاد می‌آورید دارید رمان می‌خوانید!

نیلوفر داد مترجم «مثل حالای ما» درباره‌ی این اثر نوشته است:

زندگي، کار سختي است؛ به‌خصوص در دوران پيري که حس سرباربودن و ترسِ ازدست‌رفتن خاطرات هم به آدم دست مي‌دهد. کارو اسپنسر ، راوي هفتادوشش‌ساله‌ي اين رمان لطيف، همسر و فرزندي ندارد و اقوامش او را بعد از يک حمله‌ي قلبي به خانه‌ي سالمندان مي‌برند. کارو اسپنسر آنجا تلاش مي‌کند تا در محيطي که چيزي جز يأس و نااميدي ندارد، هوشياري‌اش را حفظ کند، فعال بماند و تسليم شرايط نشود. او در خانه‌ي سالمندان شروع مي‌کند به نوشتن خاطرات و وقايع روزانه‌اش و آنچه مي‌خوانيم اتفاقاتي است که بر او گذشته و مي‌گذرد: يعني خود زندگي.

«مثل حالای ما» ابتدا در سال 1973، توسط انتشارات Avon Books منتشر شد و بعدها در سال 1992 توسط انتشارات W.W Norton & Company به چاپ رسيد. اين کتاب را يکي از بهترين کتاب‌هاي سارتون دانسته‌اند و نقدهاي مثبتي از Boston Globe و New York Times Book Review گرفته است.

درباره‌ی نویسنده:

خانم الينور ماري سارتون ، با نام مستعار مِي سارتون  (1912 – 1995)، شاعر، رمان‌نويس و زندگي‌نامه‌نويس آمريکاييِ بلژيکي‌تبار و يکي از چهره‌هاي مهمِ ادبي اين کشور است. او آثاري در حوزه‌هاي داستان، ناداستان، شعر و ادبيات کودکان دارد؛ اما بيشتر به‌خاطر خاطره‌نويسي‌هاي داستاني يا memoir هايش معروف است. موضوع اصلي خاطره‌نويسي‌ها و برخي از داستان‌هايش پابه‌سن‌گذاشتن، تنهايي، انزوا، احساس سرگشتگي، عشق و شکست و پيروزي است. جايزه‌ي Sarton Memoir Award نيز به‌افتخار او نام‌گذاري شده است: به‌خاطر فعاليت‌هايش در زمينه‌ي ادبيات زنان. اين جايزه به زناني که ماجراهاي زندگي‌شان را با نوشتن داستان، بيوگرافي يا زندگي‌نامه با مخاطب در ميان مي‌گذارند، تعلق مي‌گيرد.