سوگ گوزن

«سوگ گوزن» نوشته‌ی «هومن قویدل» ، اثری‌ست که می‌توان آن را در فهرست ادبیات جنایی قرار داد. آن‌چه که چهار کاراکتر اصلی و به پاییز رسیده‌ی سوگ گوزن را به‌هم پیوند می‌دهد، رهایی نیافتن از گذشته‌ی آن‌هاست؛ گذشته‌ای که قدرت تصمیم‌شان را عقیم کرده است. و سایه‌ی همیشه‌ای از پدر، که در هر زخمِ آن‌ها بازتولید می‌شود. بازرس بازنشسته‌ای که سایه‌ی پرونده‌ی حل‌نشده‌ای، رستگارش نمی‌کند و با رؤیازدگی پایانش را می‌پذیرد؛ وکیلِ اخراج‌شده‌ای که عطرِ قدیمیِ معشوق، سفرش می‌شود؛ آدمکش حالا و سرباز جنگِ سابقی که ماشه‌ی ناخواسته‌ی قانون، همیشه او را به‌هم می‌زند و داستان آیرونیِ مواجهه‌ی قمارباز و رام‌کننده‌ی اسبی با زخم‌های قدیمی‌اش.

————————————————————————————————————————–

‌ادبیات جنایی، در طول حیات خود، با توجه به تکنیک‌های ادبی، لحن و درونمایه، در قالب ساب ژانرهای متفاوتی نظیر داستان‌های کارآگاهی (از مشهورترین نمونه‌های آن می‌توان به نوشته‌های آگاتا کریستی و آرتور کانن دویل اشاره کرد)، داستان‌های جنایی ملقب به هارد بویلد (برای مثال نوشته‌های دشیل همت و ریموند چندلر) و داستان‌های جنایی دادگاهی و تیلرهای قانونی (نظیر رمان‌های جان گریشام) نمود یافته است. اگرچه این گونه‌ی ادبی، نسبت به تاریخ رمان‌نویسی در ایران نیز باسابقه است، این اثر بیشتر با اسلاف خارجی‌اش نسبت برقرار می‌کنند.
و اما آن‌چه که چهار کاراکتر اصلی و به پاییز رسیده‌ی سوگ گوزن را به‌هم پیوند می‌دهد، رهایی نیافتن از گذشته‌ی آن‌هاست؛ گذشته‌ای که قدرت تصمیم‌شان را عقیم کرده است. و سایه‌ی همیشه‌ای از پدر، که در هر زخمِ آن‌ها بازتولید می‌شود. بازرس بازنشسته‌ای که سایه‌ی پرونده‌ی حل‌نشده‌ای، رستگارش نمی‌کند و با رؤیازدگی پایانش را می‌پذیرد؛ وکیلِ اخراج‌شده‌ای که عطرِ قدیمیِ معشوق، سفرش می‌شود؛ آدمکش حالا و سرباز جنگِ سابقی که ماشه‌ی ناخواسته‌ی قانون، همیشه او را به‌هم می‌زند و داستان آیرونیِ مواجهه‌ی قمارباز و رام‌کننده‌ی اسبی با زخم‌های قدیمی‌اش.

برشی از کتاب:

آفتاب هفتِ صبحِ زمستانی، از درزهای پرده به چشمانِ پر از چین‌و‌چروک بازرس بازنشسته، جک جونز تابید و او را از خواب نه‌چندان پرعمقِ شب‌های این چند سال بیدار کرد. هر صبح، چشمانش با صدای آخرین گلوله‌ای که به سرِ قاتلِ همسرش شلیک کرده، باز می‌شود. اولین موسیقیِ هر روزش. سال‌های پیش در آخرین روز کاریِ بازرس، مردی وارد خانه‌ی او می‌شود. همسر بازرس به‌ رسم تمام سه‌شنبه‌ها به خرید رفته بود که به قرار همیشه دو ساعت بعد به خانه بازمی‌گشت اما گاهی پیشانی‌نوشت بازی را عوض می‌کند. برای جشنِ بازنشستگی، زودتر از همیشه به خانه می‌آید…