سنگ و سپر

سنگ و سپر

اثر صمد طاهری

«سنگ و سپر» مجموعه‌ی 17 داستان درخشان است که با تنوعی حیرت‌انگیز دور هم گردآوری شده‌اند. این داستان‌ها از 1358 الی 1369 نوشته شده‌اند. صمد طاهری استاد خلق فضاهای داستانی است و آدم‌هایی خلق می‌کند آن‌قدر ملموس و خودمانی که گاهی حس می‌کنیم یکی از آشنایان و نزدیکان خودمان هستند حتی اگر در هر داستان غافلگیرکننده‌ترین و غیرمنتظره‌ترین اتفاقات برای آن‌ها افتاده باشد.

اگرچه طاهری در اغلب داستان‌ها تصویرهایی به‌ظاهر واقع‌گرایانه خلق می‌کند اما خواننده هر لحظه بایست در هر بخش از هر داستان منتظر یک خرق عادت و یک ضربه‌ی میخکوب‌کننده باشد. شاید یکی دو داستان زمان و مکان مشخصی نداشته باشند اما آن‌ها که آدرس مشخص و دقیقی هم می‌دهند انگار از عناصر زمان و مکان تهی شده‌اند. گویی حقیقت آن‌ها را به روایت‌هایی ازلی‌ابدی از روابط میان انسان‌ها تبدیل کرده باشد.

آن‌چه در «سنگ و سپر» انتظار شما را می‌کشد

«مهمان ژنرال»، «سنگ و سپر»، «کوچ آخر»، «چنبره»، «برهوت»، «مول»، «سفید مثل کف دریا»، «قلعه‌های سوخته»، «پس از باران»، «چشم‌زخم»، «خزه»، «شب در نخلستان»، «نقش‌ها و سفال‌ها»، «لاک‌پشت»، «کولر آبی»، «کره در جیب» و «روغن آدم» نام هفده داستان «سنگ و سپر» هستند. 

در سطرهایی از «سنگ و سپر» می‌خوانیم:

استاد بی‌مقدمه پرسید: «روزی که توی پارک نشسته بودی و به میهمان‌سرا دعوت شدی، چرا افسرده بودی؟»
گفتم: «راستش… یعنی… چطور بگم… افسرده که… یعنی… نمی‌دونم.»
«طفره می‌ری؟»
«نه. نه به جان خودم… باور کنید…»
«خودت کی هستی؟»
«به ستاره‌های ژنرال…»
«خفه شو، مادر…»
«چشم.»
«پس خودت هم نمی‌دونی علتش چی ‌بوده؟»
«نه، استاد. باور کنید.»
«ولی من علتش رو می‌دونم.»
«بله، حتماً.»
«علتش افکار پلیدی‌یه که از پوست نازک تو به‌راحتی عبور می‌کنن و به روحت چنگ می‌اندازن. ما پوستت رو تبدیل به زرهی می‌کنیم که هیچ‌چیز نتونه از اون عبور کنه. مثلِ این.» آستین بلوز بنفشش را به بالا روفت و دستش را نشان داد. پوستش پوشیده از فلس‌های کوچک زمختی بود که در نور آفتاب به رنگ‌های هفتگانه تجزیه می‌شد.

از دیگر آثار صمد طاهری که در نشر نیماژ منتشر شده است می‌توان به رمان‌های «برگ هیچ درختی» و  «پیرزن جوانی که خواهر من بود» و مجموعه‌داستان‌های «زخم شیر» و «شکار شبانه» اشاره کرد. داستان کوتاه «شکار شبانه» این نویسنده هم در کتاب «دریچه‌ی جنوبی» منتشر شده است و کوروش اسدی و غلامرضا رضایی روی این اثر نقد نوشته‌اند.