ایدیوکینسیس رویکردی خلاقانه به حرکت و هم‌ترازی بدن انسان

ایدیوکینسیس ( رویکرد خلاقانه به حرکت و هم‌ترازی بدن انسان)

اثر  آندره برنارد/ ولفنگ اشتاین مولر/ ارسولا استریکر

ترجمه‌ی علیرضا کیمنش

درباره‌ی کتاب:

ایدیوکینسیس که یکی از قدیمی‌ترین روش‌های ذهنی-بدنی در غرب است، روشی خلاق برای استفاده از تخیل و فرآیند ذهنی ارائه می‌دهد تا حرکت و حالت قرارگیری بدن را بهبود بخشد.

میبل تاد اولین کسی بود که مفاهیم این روش را سامان بخشید و آموزش داد. شاگرد او، لولو سوایگارد در شناساندن گسترده‌ی ایدیوکینسیس نقش مهمی داشت، هم از طریق تدریس و هم با کتابش؛ ظرفیت حرکتی انسان (1974). یکی دیگر از اولین شاگردان تاد که این سنت را پیش برد باربارا کلارک بود؛ پرستار بیمارستان که از جنبه‌ی درمانی ایدیوکینسیس استفاده کرد. راه این نسل اول از شاگردان تاثیرگذار را پاملامت، آیرین دود، نانسی تاپف، و مهم‌ترین آن‌ها آندره برنارد، ادامه دادند که همگی‌شان این سنت را به قرن بیس‌و‌یکم منتقل کردند.

دردها همان اندازه که قادرند انسان را از پای درآورند، به همان میزان و چه بسا بیشتر نیز می‌توانند برآگاهی و مهارت او بیافزایند. به‌دنبال درمان رفتن، همواره همراه است با جستجو، مطالعه، کشف و شهود، آزمون و خطا و پیداکردن دریچه‌های تازه در زندگی.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:

ممکن نیست وقتی اجرا می‌کنید بتوانید روی تکنیکی برای پرورش خودتان کار کنید؛ آن مسئله باید پیش از اجرای شما تمام شده باشد. زمانی که رقص می‌خواندم، همان طور که روی رقص کار می‌کردم، به‌طور کلی الگوهای ماهیچه‌ای منسجم‌تر را بسط می‌دادم و آنچه بسط داده بودم به داخل اجرا می‌آوردم. چون وقتی من اجرا می‌کنم، می‌خواهم اجرا کنم، نمی‌خواهم یک شاگرد دوره‌ی آموزش بدن باشم. این چیزی است که من نمی خواهم وقتی روی صحنه هستید مانند شاگردان حالت قرارگیری بدن باشید. می‌خواهم ببینم که شما آزادانه می‌رقصید.