توفان سال موش

توفان سال موش

نوشته‌ی محمد قاسم‌زاده

محمد قاسم‌زاده در «توفان سال موش» قلم گرم و تجربه‌ی فراوان و موفقش در زمینه‌ی داستان‌نویسی را به‌کار انداخته تا یک جهان خلق کند. یک جهان موازی که پر است از عناصر آشنای زیست ایرانی امروز، ولی جهانی دیگر است با ساختار ویژه‌ی خودش.

آنچه در «توفان سال موش» انتظار شما را می‌کشد:

«توفان سال موش» با ورود معماران و ماشین‌ها بتون‌ساز و … به روستایی خیالی به‌نام «ملکان» آغاز می‌شود و روند شهر شدن آن روستا را شرح می‌دهد. قهرمان رمان «ابراهیم پری‌افسا» نام دارد. روشنفکری که سال‌ها پیش از شهر شدن «ملکان» در آنجا سکنی گزیده و وقتی روستا محو می‌شود و شهر برمی‌آید، به اولین ناراضی و اولین زندانی شهر تبدیل می‌شود.

درباره‌ی نویسنده:

زندگی ادبی محمد قاسم‌زاده متولد ۱۳۳۴در نهاوند به دو بخش تقسیم می‌شود: یکی پژوهش، تصحیح و بازخوانی متون کلاسیک و فولک ایرانی و دیگری نوشتن داستان. در بخش اول، یکی از بزرگ‌ترین کارهای قاسم‌زاده، کار سترگ ده جلدی «افسانه‌های ایرانی» است. در کنار این کار سترگ، قاسم‌زاده «داستان‌های عاشقانه فارسی»، «داستان‌های پهلوانی و عیاری ادبیات فارسی»، «داستان‌های مثنوی معنوی» و «افسانه‌های کهن ایرانی» را نیز از سوی نشر هیرمند منتشر کرده است.

به این فهرست، «داستان‌نویسان معاصر ایران» (هفتاد سال داستان‌نویسی ایران)، «روی جاده نمناک» (بررسی آثار صادق هدایت) و تصحیح «فرج بعد از شدت» اثر قاضی ابوعلی محسن تنوخی را باید افزود. بخش دیگر زندگی ادبی قاسم‌زاده، داستان‌نویسی است. اولین کتاب داستانی او در سال ۷۶ منتشر شد و از آن روز تاکنون یازده کتاب داستان و رمان منتشر کرده: «پرندگان بی‌فصل»، «رقص مرغ سقا»، «شهسوار بر باره باد»، «نوستراداموس به روایت کلثوم‌ننه»، «بانوی بی‌هنگام»، «خاطرات محرمانه خانوادگی»، «شهر هشتم»، «رویای ناممکن لی‌جون»، «توراکینا» و«چیدن باد». او برای کتاب شهر هشتم، سال ۱۳۸۰ برنده‌ی جایزه‌ی پائولو کوئیلو شد.

برشی از کتاب:

پری‌افسا همان‌طور که با تمام وقایع زندگی‌اش کنار آمده بود، با کابوس‌های بیداری هم مدارا می‌کرد. شیوه‌اش به این صورت بود که در برابر وقایع نمی‌ایستاد. این شیوه را از ساقه‌های علف در چمنزارها یاد گرفته بود، وقتی باد تند می‌وزید، سر خم می‌کردند تا باد بگذرد و بعد دوباره راست می‌ایستادند، درست برخلاف درخت‌های جوان یا تنومند که راست در برابر باد بر جا می‌ماندند و در بیش‌تر وزیدن‌های باد، کمرشان می‌شکست و به زمین می‌افتادند. بار اول در شالیزاری بیرون لاهیجان به این خاصیت علف پی برده بود. پری‌افسا در برابر هر ناملایمی پوزخند می‌زد و ذهنش خیلی زود سرگرم رؤیاهای مضحکی می‌شد که از کودکی دستمایه‌اش بود. همه‌چیز در نظرش به مضحکه بدل می‌شد و دیگر ابهتی نداشت.