یتیم خانواده‌ی جائو و چایخانه

درباره‌ی یتیم خانواده‌ی جائو و چایخانه:

انتقام، عشق، وفاداری و خشم در پنج پرده. «یتیم خانواده‌ی جائو» قدیمی‌ترین اپرای پکنی برجای‌مانده و داستان تکان‌دهنده‌ی زندگی کودکی است که از کشتار خانواده‌اش جان به در برده.
این نمایش‌نامه که در قرن چهارم میلادی نوشته شده، از بنیادی‌ترین آثار ادبی چین به شمار رفته و از پایه‌های ادبیات نمایشی شرق به‌ شمار می‌آید. آن را گاهی با «هملت» مقایسه می‌کنند، چراکه با وجود قدمت همچنان پویاست و مخاطبان امروزی را به اندیشیدن درباره‌ی مفاهیمی چون درستکاری و عدالت وا می‌دارد.

زنی که دختربچه‌اش را در ازای کاسه‌ای برنج می‌فروشد، تاجری که از گرسنگی می‌میرد و کارخانه‌داری که تنها دارایی‌اش، یک جامدادی است. «چایخانه» نمایش‌نامه‌ای است در سه‌پرده که در قلب پکن و بحبوحه‌ی انقلاب رخ می‌دهد. گذر زندگی مشتریان، رهگذران، و خانواده‌ی صاحب چایخانه، کامل‌ترین توصیف از چین پس‌از انقلاب کمونیستی است. لائوشه در این اثر خواننده را با مهم‌ترین اتفاقات تاریخ معاصر چین همراه می‌کند: اعتصاب، سرکوب، اصلاحات، انقلاب فرهنگی و مرگ یک امپراطوری.

درباره‌ی نویسنده:

جی جوئن شیانگ نمایشنامه نویس سلسله یوان. جی جوئن شیانگ که در پکن امروزی به دنیا آمد، نویسنده شش نمایشنامه است که تنها نمونه باقی مانده یوانبائو یوان ژائو شی گوئر [یتیم خانواده‌ی جائو] (حدود 1330) است. این اولین زاجو بود که به یک زبان اروپایی ترجمه شد.