ویلی کو ویلی کو بدو

ویلی کو اثر ابراهیم پشت‌کوهی نمایشنامه‌نویس و کارگردان آوانگارد و پیشروِ تئاتر ایران است که نگاهی نو به اسطوره و حضور اسطوره در زندگی انسان معاصر دارد. تخیل، طنز، شکستن کلان روایت، چند‌صدایی، اهمیت لحن، گریز از یک‌دستی زبان و به چالش کشیدن گفتمان غالب از مهم‌ترین ویژگی‌های آثار ابراهیم پشت کوهی است. او از معدود کارگردان‌های بین‌المللی تئاتر ایران است که تاکنون در جشنواره‌های متعدد مورد تحسین قرار گرفته و جوایز ارزنده‌ای کسب کرده است. آلمان، روسیه، فرانسه، مجارستان، کوزوو، هند، آذربایجان، ارمنستان… از جمله کشورهایی هستند که میزبان آثار او بودند. نمایشنامه‌ی ویلی کو ویلی کو بدو یک اثر شگفت‌انگیز با الگوی سفر قهرمان است. سفر پر از تخیل و خیال به عمق تاریخ و تمدن است. تقابل عشق و جنگ است. ترکیب موزیک راک و جز و جنون و جادو است. عصیان علیه خاموشی و استبداد است. روایتی نو از هفت تمدن و هفت قصه‌ی عاشقانه است. داستان بریدن رگ دستان شهرزاد است.
——————————————————————————
زیرو:‌آها… تازه از نبراسکا برگشته بود مرتیکه‌ی دائم‌المست، مرغی رو که دختر آلن گینزبورگ براش تو سس قارچ خوابونده بود رو به دندون گرفته بود و فحش می‌داد حروم‌زاده، من داشتم کتاب خشم‌و‌هیاهوی فاکنر رو می‌خوندم که دیدم سرو‌صدا بالا گرفت، رفتم پایین دیدم تو آشپزخونه سس قرمز ریخته کف کاشی سرامیکا، لندهور با دست گلوی مادرم رو گرفته بود و خفه‌اش می‌کرد، از خشم منم با لبه‌ی کتاب کوبیدم تو ملاجش، پنج بار زدم تا شل شد، چشای مادرم نزدیک بود بیفته زمین از سفیدی زیاد، سیلور استالونه‌ی تو خالی رو بردم تو اتاق، خشم‌و‌هیاهو رو برگ‌به‌برگ آب‌و‌تاب دادم و خمیر کردم و با یه قیف فرستادم تو معده‌ش، گذاشتم ادبیات حسابی تو روده‌هاش بچرخه، بعدم مرد! پزشک‌قانونی هم گفت علت مرگ مسمومیته. با سرب کلمات مرد، پس شما داغونا نگین ادبیات به دردِ کوفتم نمی‌خوره… ادبیات می‌تونه کوهی از عضله رو مثل سوشی نرم کنه بندازه کف اتاق.