میدان پارلمان

نمایشنامه‌ی بسیار قدرتمند جیمز فریتز؛ «میدان پارلمان» ویرانگر و دلسوزانه، باعث می‌شود که با برخی از فوری‌ترین و مهم‌ترین سوالاتی که با آن روبرو هستیم مواجه شویم. یک فرد برای ایجاد تغییر چه کاری می تواند انجام دهد؟ و مرز بین تعهد مطلق و وسواس خطرناک را باید کجا ترسیم کرد؟ برای چیزی که به آن اعتقاد دارید تا کجا پیش می‌روید؟

درباره‌ی میدان پارلمان:

کت یک روز صبح از خواب بیدار می‌شود، خانواده‌اش را پشت سر می‌گذارد و به لندن می‌رود تا کاری را انجام دهد که امیدوار است، زندگی او و زندگی دیگران را تغییر دهد.

‌داستان این نمایشنامه درباره‌ی کسی یا کسانی است که می‌خواهند کاری کنند اما هنوز نمی‌دانند چه‌چیز درست و چه‌چیز اشتباه است، آنچه برای ما باقی مانده تلاش برای نجات زندگی انسان در آینده‌ی دور و نزدیک است. زیرا انسان نمی‌تواند زندگی و شکنجه‌اش را تاب بیاورد.

‌نمایشنامه‌ی میدان پارلمان علیه روزمرگی نوشته شده است، با اینکه نویسنده‌ی این اثر در انگلستان زندگی می‌کند اما موضوعی را دستمایه‌ی نگارش قرار داده که در این دوران بیشتر مردم دنیا درگیر آن هستند. با وجود جنگ‌ها، سلطه‌گری‌ها و عدم آگاهی مردمان، دنیا هر روز تاریک‌تر می‌شود. انسان‌هایی هستند که می‌خواهند این روند مهلک را تغییر دهند و آینده‌ای بهتر به‌وجود آوردند.‌زبان، شخصیت‌ها و موقعیت‌های روزآمد این نمایشنامه در جریان اجرا می‌تواند موجب تجربه‌ای اندیشه‌برانگیز شود.

«میدان پارلمان» سال 2015 در بخش برنده‌ی جایزه‌ی داوران بهترین نمایشنامه‌ی «برونتوود پرایز» شد.

یادداشت مترجمان:

آگاهی از اندیشه‌ی نویسندگان سرزمین‌های دیگر،  دغدغه‌ای شد تا در دوران خانه‌نشینی‌های کرونایی با جمیز فریتز و نگاه امروزین او به جامعه‌ی انگلستان آشنا شویم. ادبیات نمایشی در انگلستان سابقه‌ای درخشان دارد و ما از سال‌ها پیش با آثار ویلیام شکسپیر تا حدی آن را شناخته‌ایم. نیم‌نگاهی به نحوه‌ی روایت در ادبیات نمایشی از شکسپیر تا فریتز، ورای جایگاه حرفه‌ای این دو نویسنده، خالی از لطف نیست. این نمایشنامه توانسته توجه اهالی تئاتر انگلستان و فستیوال‌های مختلفی را به خود جلب کند. باور داریم که از برگردان زبان هر اثر، متن تازه‌ای پدیدار می‌شود. چراکه زبان نگارش بر کیفیت تفهیم محتوا بسیار مؤثر است.

درباره‌ی نویسنده:

جیمز فریتز یکی از نویسندگان نسل جدید انگلستان است که جوایز متعددی را در کارنامه‌ی کاری نسبتاً کوتاه‌مدت خود دارد. از جمله جوایز او می‌توان به جایزه‌ی تئاتر حلقه منتقدان انگلستان به‌عنوان آینده‌دارترین نمایشنامه‌نویس، جایزه‌ی بهترین نمایشنامه‌نویس « برانت وود پرایز» برای «میدان پارلمان» و … شده است. این نویسنده به‌خاطر نمایشنامه‌ی دیگرش؛ «چهار دقیقه و دوازده ثانیه» توانست نامزد دریافت جایزه الیویر شود.

برش‌هایی از «میدان پارلمان»:

• من تو اتاق داشتم تلویزیون نگاه می‌کردم که یه جیغِ وحشتناک شنیدم. تا زنده‌م صداش رو فراموش نمی‌کنم. اسمم رو فریاد می‌زد، نمی‌زدی؟ می‌دونستم چه اتفاقی افتاده، بعضی وقت‌ها دیدی می‌دونی چه اتفاقی افتاده، اما نمی‌دونی از کجا؛ می‌گیری چی می‌گم؟ از جام پریدم و یه‌جوری دویدم که تابه‌حال تو زندگیم اون‌طوری ندویده بودم. گرفتی؟ یه پتو اونجا بود که آخر هفته‌ها برای پیک‌نیک ازش استفاده می‌کردیم، خداروشکر اونجا بود…
• شاید من تنها یه نفر از آدم‌هایی که من رو می‌بینن رو تغییر بدم. اون دختر رو تغییر بدم. اون مرد، اون زن و شاید اون‌ها یکی از آدم‌هایی باشن که دنیا رو عوض می‌کنه.
• پونزده سال گذشته، اوضاع هر روز بدتر و بدتر می‌شه و ما هنوز به تهش نرسیدیم. ما فقط ادامه می‌دیم و آروغ این گُهی که می‌خوریم رو می‌زنیم.