فراموشی

فراموشی

اشعار حسن حسن‌پور

برشی از شعر:

ای زندگی تمام تو را گشتم ،اما نشد که مرد کسی باشم
حتی نشد به قدر گپی کوتاه، مهمان چای سرد کسی باشم

تنهایی ام دلیل موجه داشت،من بر خلاف عامه ی مردم
اصلا نخواستم که در این دنیا، دنبال کارکرد کسی باشم

از این درون جسم خودم ماندن، جانم به لب رسیده،بیا امشب
بگذار تا جنون بکنم ای عشق، بگذار دوره گرد کسی باشم

از استخوان کوچک پاهایم جفت مکعبی بتراشانید
تا بعد مرگ هم به قمار آیم،تا تاس تخته نرد کسی باشم

این زندگی جهنمی از سرماست،در زندگی بعدی خود ای کاش
می شد که شاهدانه برویم من،شاید دوای درد کسی باشم