دفن ساردین

فرناندو آرابال دفن ساردین را بر اساس یکی از تابلوهای نقاشی فرانسیسکو گویا نوشته است و در واقع می‌توان گفت این رمان وقایع فستیوال دفن ساردین را به صورت فراواقعی و با تصاویر خشن و عجیب به تصویر می‌کشد. در تابلوی دفن ساردین اثر فرانسیسکو گویا، تصویری که از کارناوال می‌بینیم، تصویری موحش و مرگ‌گونه است. همه ماسک‌های ترسناکی به صورت زده‌اند و در میان تصویر بیرقی بالاست که چهره‌ای روی آن نیشخند تلخی بر لب دارد. فرناندو آرابال در ایران با نمایشنامه‌هایی از جمله «دو جلاد» شناخته شده است. خلق تصاویر ترسناک و خشن و به‌وجود آوردن فضاهای دلهره‌آور از ویژگی‌های قلم اوست. دفن ساردین نام فستیوالی در اسپانیا است که طی آن مردم با لباس‌های عجیب به خیابان‌ها آمده و جشن می‌گیرند. این فستیوال با هدف زنده نگه داشتن فرهنگ اسپانیا برگزار می‌شود. دفن ساردین با نور افشانی نماد یک ماهی بزرگ و آتش‌بازی به پایان می‌رسد. شمایل ساردین توقف صید ماهی ساردین را یادآور می‌شود. ماهی نماد زندگی و دفن آن نماد مرگ است.
——————————————————————–
دفن ساردین را می‌توان اثری توصیفی دانست، چرا که چارچوب کلی اثر توصیف فستیوال یا کارناوال و حال و هوای شرکت‌کنندگان آن است. در سراسر داستان می‌توان حالت تعلیق و اضطراب را احساس کرد که این پیرنگ در انتهای داستان به اوج خود می‌رسد. نکته‌ی دیگر مساله‌ی زمان است. زمان رویداد داستان مشخص نیست. گاه با نشانه‌های امروزی طرفیم و گاه شواهد و توصیف ها خبر از اتفاق رویداد در زمان حال می‌دهد. خواننده در طول اثر با شعارها و ترانه‌هایی روبرو می‌شود که سعی شده در همان قالب ترانه و قافیه‌دار ترجمه شوند.