دست نامرئی

درباره‌ی دست نامرئی:

دست نامرئی، از آشناترین ویژگی‌ها و عناصر نوشتار سم شپرد بهره می‌برد. از کهن‌الگوها تغذیه می‌کند و در عین حال به مسائل روزجامعه‌ی امریکایی هم نیم‌نگاهی دارد. دیالوگ‌های آنی و دفعتی در کنار مونولوگ‌های مالیخولیایی در آن خوش نشسته‌اند. واقع‌گرایی ملازم نویسنده (این یکی نسب به داستان‌هایش هم می‌برد) مسیر پرش‌های فکر و ضربت سورئالیته را سد نکرده است. اما در نگاهی کلی، این یکی از نمایشنامه‌هایی است که در پرتوش، پروژه‌ی فکری نویسنده را می‌شود معنا کرد: آدم‌های معنا باخته و ته خط، که به میانجی عشق ماشین و کنش و هیجان و آمیختگی شباروز با مظاهر جهان نو، گویا در جست‌وجوی دستاویزی‌اند برای گذران. بهبودی درکار نیست و سناریو پیداست که رنگ مصالحه‌ای را یافته با روزگار ناهمراه، برای بقا. این میان معنا در خود موقعیت است و داده‌های متن. گفت‌وگوی دائمی با متن‌های پیشین هم به سنت نویسنده به‌راه است و شپرد دمی از ارجاعات مالوف غافل نمی‌شود. دست نامریی از بهترین‌ها و برای ما فارسی‌زبانان، مهجورترین متون نمایشی درام‌نویس فقید امریکایی است.

درباره‌ی نویسنده:

ساموئل شپرد راجرز چهارم (زاده ۵ نوامبر ۱۹۴۳ – درگذشته‌ی ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۷) نمایش‌نامه‌نویس، کارگردان و بازیگر آمریکایی بود. شپرد در طول زندگی حرفه‌ای‌اش بیش از ۴۰ نمایش‌نامه نوشت. سم شپرد برای اولین بار در سال ۱۹۷۱ با نمایش دهان کابوی مورد توجه قرار گرفت. از جمله فیلم‌های او می‌توان به چیزهای درست، بلک‌تورن، حماقت برای عشق، باندیداس، ماگنولیاهای فولادی، پرونده پلیکان اشاره کرد. او یکی از نویسندگان فیلم‌نامه فیلم پاریس، تگزاس بود. او در سال ۱۹۷۹ برای نمایش‌نامه کودک مدفون جایزه پولیتزر را دریافت کرد.