دروغ و سکوت

دروغ و سکوت

اثر ناتالی ساروت

ترجمه‌ی فهیمه نجمی

«دروغ و سکوت» دربرگیرنده‌ی دو نمایشنامه‌ی نخست ناتالی ساروت است: سکوت (۱۹۶۴) و دروغ (۱۹۶۶). این دو نمایشنامه که در قالب نمایشنامه‌ی رادیویی نوشته شده بودند، به‌سرعت روی صحنه رفتند. ژان لویی بارو در سال ۱۹۶۷، دراماتیک ساروت، سکوت و دروغ را در افتتاح سالن کوچک تئاتر اودئون، تئاتر فرانسه ـ تماشاخانه‌ای که مدیریتش را عهده‌دار بود ـ بر صحنه برد. و دو نمایشنامه این‌گونه به رپرتوار تئاتر معاصر راه یافتند و به دو دلیل عمده در آن ماندگار شدند. چالشی را که بازی در نمایشنامه‌های ساروت در مقابل بازیگران قرار می‌دهد بی‌شک می‌توان ازجمله‌ی این دلایل برشمرد.

درباره‌ی نویسنده:

ناتالی ساروت حقوق‌دان، رمان‌نویس، نمایشنامه‌نویس و نظریه‌پرداز ادبی بود. ساروت یکی از برجسته‌ترین نویسندگان مکتب رمان نو در فرانسه است. اثر تئوریک او عصر بدگمانی (۱۹۵۶) در کنار کتاب درباره رمان نو نوشته آلن رب‌گریه مانیفست این مکتب شمرده می‌شوند.

شش نمایشنامه‌ای که ناتالی ساروت بین سال‌های ۱۹۶۳ و ۱۹۸۲ به نگارش درآورد، درنهایت و با گذشت زمان، جایگاه عمده‌ای در آثار وی به خود اختصاص دادند: آن‌ها راه‌گشای مخاطب عام برای رخنه به جهان ادبی نویسنده‌‌ی فرانسوی روسی تباری شدند که پیش‌تر اغلب دشوار و غیرقابل‌دسترس توصیف می‌شد.

ز. ۳                    [با صدایی کمی غیرواقعی] افرادی هستند که صرفاً‌ حضورشان فلج‌کننده‌ی صداها و قلب‌ها است… صداها و قلب‌ها…

ز. ۲                    آه چقدر زیبا. کی این را گفته؟

ز. ۳     بالزاک. این را بالزاک گفته. یادم می‌آید، شگفت‌زده‌ام کرده بود. او نوشته ـ گمانم در لویی لامبر: کسانی که بی‌شایستگی‌ به قلمرویی برتر دست‌ می‌یابند، با حضورشان صداها و قلب‌ها را فلج می‌کنند