تئاتر پست‌دراماتیک و امر سیاسی

تئاتر پست‌دراماتیک و امر سیاسی

اثر مشترک  کارن یورس ـ مونبی، جروم کرل و استیو جایلز

ترجمه‌ی  نرگس. یزدی

در «تئاتر پست‌دراماتیک و امر سیاسی» با عنوان فرعی «چشم‌اندازهای بین‌المللی بر اجرای معاصر» مجموعه جستارهای کنفرانسی بین‌المللی با موضوع «تئاتر پست‌دراماتیک به‌مثابه‌ی /‌‌ یا تئاتر سیاسی: بازنمایی، رسانه‌ای‌ شدن و کاپیتالیسم پیشرفته» است که در مؤسسه‌ی مطالعات آلمانی و رمنس سپتامبر 2011 در لندن برگزار شد. اصطلاح «تئاتر پست‌دراماتیک» که هانس – تیس لمان در دهه‌ی 1990 به‌نحوی نظام‌مند طرح کرد، اکنون در سطح جهانی رواج یافته است. از زمان انتشار نسخه‌ی اصلی کتاب تئاتر پست‌دراماتیک در سال 1999 تاکنون، این کتاب به بیست زبان ترجمه شده است.

آنچه در  ابن کتاب انتظارتان را می‌کشد:

این کتاب که با «تئاتر پست‌دراماتیک و امر سیاسی» به‌عنوان مقدمه شروع می‌شود، در ادامه با 12 فصل به سوال‌هایی همچون آیا تئاتر پست‏دراماتیک سیاسی است؟ اگر سیاسی است، چگونه؟  تئاتر پست‏دراماتیک چگونه به دریافت برشت از تئاتر سیاسی مربوط می‏شود؟ چگونه می‏توان رابطه‌ی میان زیباشناسی و سیاست را در فرم‏های نوین تئاتر، نمایشنامه‏نویسی و اجرا تبیین کرد؟ پاسخ می‌دهد.

این دوازده فصل عبارتند از: «تمهید نوعی سیاست‌شناسیِ به‏نحو پارادوکس‏گونه‏‏ای پارالکسیِ پست‌دراماتیک»، «اجرای دیالکتیک در عصر عدم‌قطعیت، یا: چرا پسا ـ برشتی# پست‌دراماتیک»، «داستان‌ها و داستان‌پردازی‌های سیاسی: تاریخ به‌مثابه‌ی متریال برای تئاتر پست‌دراماتیک»، «آینده‌ای برای تراژدی؟ ملاحظاتی درباره‌ی امر سیاسی و امر پست‌دراماتیک»، «اشباح سوبژکتیویته: در باب فتیش هویت در کریاگرفیِ (پسا ــ) پست‌دراماتیک»، «راکی دوچکه، 68″ کریستوفر شلینگنزیف: ارزیابی‌مجدد اکتیویسم در تئاتر»، «تئاتر واقعیت پست‌دراماتیک و ناامنی ثمربخش: مواجهه‌های متزلزل‌کننده با امر ناآشنا در تئاتر سیدنی و برلین»، «کار پست‌دراماتیک در الدینِ بیلدرز اسوسیشن»، «بازیگری، ناتوانی: بک‌توبک‌ تیتر و سیاست‌شناسی ظاهر»، «سیاست‌شناسی پارازیتی: «درام‌های ثانویه‌»ی الفریده یلینک، ابراوم‌هالد و فاوست‌این اند آوت»، «پدیدارشناسی و امر پست‌دراماتیک: مطالعه‌ی موردی سه نمایشنامه‌ی اوالد پالمتس‌هوفر» و «اجرای جمعی‌بودن.”تنها با این بدن‌ها”ی هاینر مولر به‌مثابه‌ی اثری برای تئاتر پست‌دراماتیک»