تئاتر و ترس

قبل از همه باید بگویم که تئاتر، استحقاق این را ندارد که قهرمان زمانه‌ی ما باشد. هیچ‌کاری برای قهرمان بودن انجام نداده است. بالعکس تئاتر، هرکاری را در راستای توقیف موجودیتش انجام داده است. سرچشمه‌ی بنیادی و حیاتی خود را که همانا بازیگران باشند، رها کرده است. او همچنین آموزش و پروراندن هنرپیشه را به کناری گذاشته و هنر بازیگر دیگر امروزه هیچ اهمیتی ندارد. بنابراین، تئاتر هرکاری را انجام داده که قهرمان عصر ما نباشد،اما همزمان، جامعه همه کاری را انجام می‌دهد برای اینکه تئاتر به قهرمانی در روزگار ما بدل گردد. چرا که تئاتر آخرین مکان آزادی واقعی‌ست. تمامی رسانه‌های دیگر، در دستان ابر کمپانی‌های تولیدکننده است. در حالی که تئاتر یارانه‌ای، همچنان می‌تواند مکانی از برای رویا و آزادی باشد.