به زنی در حوالی تهران

به زنی در حوالیِ تهران

اشعار ناصر ندیمی

برشی از شعر:

من فحش می‌دهم به ترورهای بی‌هدف
حالی که دست‌های مرا مُشت می‌کُند
با پولِ نفت،شکلِ جهانم عوض شده
اما هنوز سفره به نان،پُشت می‌کند

این سگ نوشته‌ها که فقط پارس می‌کُنند
با من حضورِ نحسِ سگی را نگاه کُن
فرقی نمی‌کُند که،کجا خاک بر سَری!
حتی خودِ،سواحلِ زیبای بارسلون

بی‌انقلاب درد زیادی کِشیده‌ام
سیگار می‌کِشَم که فقط درد کم کُنم
با چشم‌های قهوه‌ای‌ات،شعر گفته‌ام
می‌خواستم برای خودم، قهوه دَم کُنم !