کودکی، نوباوگی، نوجوانی

کودکی، نوباوگی، نوجوانی

نوشته‌ی  لف تالستوی
ترجمه‌ی  بابک شهاب

درباره‌ی کودکی، نوباوگی، نوجوانی:

تالستوی روان‌شناسی ژرف‌نگر است.
هیچ‌کس تحلیلش را از مرزهای دایره‌ای که او گسترده، پیش‌تر نبرده است، هیچ‌کس چنان نگاه موشکافانه‌ای به روح انسان نینداخته است و هیچ‌کس با چنان دقت و سازمندی به واکاوی نهانی‌ترین انگیزه‌ها، و نیز گذراترین و به‌ظاهر تصادفی‌ترین جنبش‌های روح آدمی همت نگمارده است. به هر صحنه‌ی کتاب که بنگرید، بررسی ریزبینانه‌ی مناسبات شخصیت‌ها را خواهید دید، یا رساله‌ای روان‌شناختی را که با وجود ناپیوستگی ساختاری، حیاتی سرشار را در خود نهفته دارد، یا ردونشان نهانی‌ترین خزش‌های روح آدمی را – که هرچند گاه حتی برای عامل آن احساس نیز قدری ناشناخته و رمزآمیزند – به هیئت کلام درمی‌آیند، بی آنکه از رازناکی‌شان کاسته شود.

(بریده‌ای از مقاله‌ی د. ای. پیسارف)

کجا یند آن نیایش‌های پرشور؟ کجایند اشک‌های بی‌آلایشِ شوق، این والاترینِ موهبات؟ فرشته‌ی تسلی‌بخشم بال‌زنان سویم می‌آمد، با لبخند اشک‌هایم را می‌زدود و به گوش خیال نورسته‌ و تباه‌ناشده‌‌ام سرود رؤیاهایی دل‌انگیز را می‌خواند.
آیا زندگانی ردپایی چندان شوم بر قلبم نهاده است که آن اشک‌ها و آن شیفتگی برای همیشه ترکم کرده‌اند؟ آیا تنها یادشان برایم به جای مانده است؟

درباره‌ی نویسنده: