غزلِ سیب

غزلِ سیب

نوشته‌ی  منیرالدین بیروتی

منیرالدین بیروتی در مجموعه‌داستان «غزلِ سیب»، روایت‌هایی به‌غایت جذاب از آدم‌هایی با دغدغه‌ها و مسائلی جهان‌شمول و متفاوت را در احتیار مخاطب قرار می‌دهد. راویانی از جنس مردم مخاطب را به مکاشفه‌ای غریب می‌برند.

آنچه در «غزل سیب» انتظار شما را می‌کشد:

«غزلِ سیب»، «آرام در سایه»، «بهار»، «برف و آتش»، «ناسوت»، «یک وجبیِ شانه‌ی چپ»، «بقچه‌ی مار»، «باب اسفنجی» و «هویا» نُه داستان تازه‌ترین کتاب منیرالدین بیرونی را تشکیل می‌دهند.

«غزل سیب» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه منیرالدین بیروتی است که همه در دهه‌ی 90 نوشته شده‌اند یا سیر نوشتنشان به مرحله‌ی نهایی رسیده است. آن‌چنان که از اطلاعات انتهای هر داستان برمی‌آید، هر کدام از داستان‌های این مجموعه چندین‌بار بازنویسی شده‌اند، صیقل خورده‌اند و در نهایت تبدیل شده‌اند به کلّی منسجم و یک‌پارچه که از منظر کیفیت روایی و کیفیت زبانی مثال‌زدنی هستند.

درباره‌ی نویسنده:

برشی از کتاب:

افعیِ زرد، خودش عاشقی بوده که از خدا خواسته افعیِ زردی بشود به دهانه‌ی غار، چطور؟ خب، معشوق یا تو بگو زنش که دوستش داشته خیلی، دردِ ناجوری به جانش می‌ریزد. توی غار چرا چپیده بودند؟ زن، خواهانِ بسیار داشته و جوان دشمنِ بسیار و از ترس چپیده بودند توی غار… خلاصه‌اش می‌شود همین که زن از درد می‌میرد و جوان دعا می‌کند افعی بشود جلوی غار تا حتی بعدِ مردنِ آن زن، جنازه‌اش را غریبه‌ای نبیند!!

ژ

از دیگر آثار منیرالدین بیرونی که توسط نشر نیماژ منتشر شده می‌توان به رمان «بوی مار»  اشاره کرد.