دریا؛ دریا

دریا؛ دریا

نوشته‌ی آیریس مرداک

ترجمه‌ی زهره مهرنیا

رمان «دریا؛ دریا» بزرگ‌ترین اثر ادبی آیریس مرداک محسوب می‌شود. این رمان در سال 1978 برنده‌ی جایزه‌ی «بوکر پرایز» شد.

درواقع «دریا دریا» شاهدی بر اوج هنرنمایی مرداک در به هم آمیختن ادبیات و فلسفه است. مرداک با هنرمندی هرچه تمام، چنان این دو مقوله را با تکیه‌ بر نظریه‌های خود درهم‌تنیده که دشوار می‌توان آن را از هم تمیز داد.

در عین ‌حال که شاهد بیان ادبی فلسفه‌های مرداک هستیم، هنر و فنون ادبی استفاده‌شده در متن نیز چنان چشمگیر است که هر خواننده‌ای را، در هر رده‌ی ادبی، به ذوق آورده و به خواندن وا می‌دارد. کتاب حاضر با فرم توصیفی آغاز و رفته‌رفته عناصر داستانی بر آن افزوده می‌شود تا این‌که در نیمه‌ی دوم رمان را به اوج می‌رساند.

مخاطبانی که به مباحث روانشناختی و عاشقانه علاقه دارند از کتاب لذت وافری می‌برند. همچنین آدم‌هایی که دنبال ماجراجویی و کشف علل باشد، «دریا؛ دریا» را دوست خواهد داشت.

خلاصه داستان:

چارلز اروبوی که کارگردان تئاتر مشهور، خود را بازنشست می‌کند. او در کنار دریا خانه‌ی عجیب و خاصی می‌خرد. چارلز ترجیح می‌دهد باقیمانده‌ی عمرش را خاطره‌نویسی کند.

در حقیقت این کتاب با خاطره‌نویسی آغاز می‌شود و بعد کم کم داستان با نامه‌هایی از دوستانش که معتقد بودند عزلت‌نشینی به درد این شخصیت نمی‌خورد، ادامه پیدا می‌کند. مخاطب در این بخش به واسطه نامه‌ها با خانواده شخصیت داستان آشنا می‌شود. همچنین بعد با وقوع یکسری اتفاقات عشق الهی و پاکی که شخصیت داستان در گذشته تجربه کرده زنده می‌شود و…

درباره‌ی نویسنده:

جین آیریس مرداک در خانواده‌ای انگلیسی‌ـ‌ایرلندی چشم به جهان گشود. وی به مدرسه‌ی بدمینتون در بریستول رفت و در کالج سومرویل در آکسفورد به مطالعه‌ی علوم کلاسیک و تاریخ باستان رو آورد و در فلسفه شاگرد ویتکنشتاین بود. سال‌ها در همان دانشگاه به تدریس فلسفه پرداخت و آثار اولش رساله‌های نظری بودند که در آن‌ها بیشتر از هر چیز تحت‌تاثیر نظریه‌های سارتر و اگزیستانسیالیسم بود. رمان‌نویسی را از دهه‌ی پنجاه آغاز کرد و تا پایان عمرش در سال 1999، 26 رمان نوشت که مضمون‌های اصلی‌شان مسئله‌ی خیروشر، روابط بین زن و مر، ضمیر ناخودآگاه و مسئولیت هنرمند درجامعه بودند. او یکی از بزرگ‌ترین نویسنده‌های انگلیسی‌زبان قرن بیستم بود.

مرداک دوره‌ی دانش‌آموزی خود را در رشته‌ی فلسفه به مدت یک سال در کالج نیونهام در کمبریج گذراند. او در سال 1948 به آکسفورد بازگشت و به‌‌عنوان استادیار در کالج سنت‌آن به تدریس فلسفه پرداخت. وی در سال 1976 جایزه‌یC.B.E را دریافت کرد. از دیگر رمان‌های وی می‌توان به پرواز افسونگر (1955)، کاخ شنی (1957)، ناقوس (1958)  و هنری و کیتو (1976) اشاره کرد.

برش‌هایی از این رمان:

*یکی از رازهای داشتن زندگی شاد، لذت‌های کوتاه و مداوم است؛ و اگر این لذت‌ها کم‌هزینه و سهل‌الوصول باشند که چه ‌بهتر.
*در غذا و نوشیدنی و چیزهای از این قبیل لذت بردن‌های ساده بهترین کار ممکن هستند.
* غذا بهترین چیزی است که می‌تواند نگرانی‌های اجتماعی را از بین ببرد.
*تئاتر مکانی برای یادگیری کوتاه بودن دوره‌ی شکوه انسانی است.

*تئاتر چه فضای دوستانه و «قشنگی» به‌نظر می‌رسد و در عین ‌حال چه جای غمناکی است.

از دیگر آثار زهره مهرنیا که توسط نشر نیماژ منتشر شده، می‌توان به ترجمه‌ی رمان‌های «هنری و کیتو» نوشته‌ی آیریس مرداک و «چقدر دیر بود، چقدر دیر» نوشته‌ی جیمز کلمن اشاره کرد.