خودخوار مینیماژ

خودخوار

اثر روکه لاراکی

ترجمه‌ی نوشین سلیمانی

«خودخوار» مداخله در بدن و جستجوی متعالی را به چالش می‌کشد. این چالش ابتدا به عنوان اشتقاقی از یک امید پوزیتیویستی تقلبی در آغاز سال 1900 ارائه می‌شود. سپس در نتیجه‌ی یک تعهد هنری رادیکال، موفق و درنهایت مبتذل در آغاز قرن بیست و یکم.در مرکز این رمان که مملو از طنز است و آهنگ روایی سریعی دارد، ایده‌ای هیولاوش قرار گرفته و همچون بختکی خود را به رخ می‌کشد.

درباره‌ی داستان:

سال 1907 در حومه‌ی بوینس‌آیرس یک پزشک درگیر آزمایشی ‘گستاخانه و غیرمعمول می‌شود تا حد فاصل میان زندگی و مرگ را بسنجد و صد سال بعد، یک هنرمند مشهور در جست‌وجوی دگرگونی زیبایی‌شناسی، افراط می‌کند و خود را به یک شیء هنری تبدیل می‌کند. لاراکی می‌پرسد ما تا کجا می‌خواهیم در پی تعالی باشیم؟ دنیای «خودخوار» مملو از بازنمایی ابتذال، افراط و ناراحتی است: مورچه‌های عجیب‌وغریب، اعضای بدن از‌دست‌كفته، روابط عشقی وسواس‌آمیز و گیاهان انسان‌خوار. وضعیت بسیار خنده‌دار، هوشمندانه و گیرای کتاب نشان می‌دهد هیولا هرگز یک بیگانه نیست بلکه نتیجه‌‌ی تلاش بی‌وقفه و افراطی ما برای پیشرفت جمعی و شخصی است.

درواقع «خودخوار» از دو داستان نشکیل شده که هر دو ریشه در یک طرز تفکر دارند و از وسواس‌های یکسانی نشات گرفته‌اند. در یک طرف، دکتری که درگیر یک ابتکار علمی جنون‌آمیز و بی‌رحمانه است، در یک آسایشگاه حومه‌ی شهر و در سوی دیگر، یک هنرمند مشهور که جستجوی زیبایی‌شناختی خود را به حد افراط رسانده و خود را به یک موضوع آزمایش تبدیل می‌کند.

نوشین سلیمانی؛ مترجم این رمان درباره‌ی نخستین مواجهه‌اش با «خودخوار» نوشته است:

پنج‌شش صفحه‌ي اول خودخوار را که خواندم، فهميدم اين کتاب شبيه هيچ کتاب ديگري نيست؛ صفحه‌به‌صفحه که جلوتر رفتم، خودم را مقابل منشوري ديدم متشکل از طيف‌هاي ادبي گوناگون. اساساً همين تلوّن گونه‌هاي ادبي بود که مرا شيفته‌ي خود کرد. گاهي ابزورد، گاهي کمدي، گاهي سورئال، گاهي گروتسک، گاهي گوتيک و گاهي تراژيک.

 «خودخوار» در آینه‌ی رسانه‌ها:

«من عاشق خودخوارم. حالا بعد از گذشت روزها از خواندن اين کتاب، هنوز دارم از خود مي‌پرسم اين چه کتابي‌ است؟ کتابي طنز؟ کتابي ترسناک؟ کتابي هنري؟ کتابي علمي؟ کتابي فلسفي؟ اما از يک چيز مطمئنم: از آن‌ کتاب‌هايي‌ است که دلت مي‌خواهد بارهاوبارها به دوستانت پيشنهاد دهي. درست مثل من… من هنوز دارم آن را به دوستانم توصيه مي‌کنم!»

سامانتا شوبلین

«لاراکي با راوي‌هاي سنگ‌دل و خودشيفته‌اش، اخلاقيات هنر و علم را زير سؤال مي‌برد؛ عملي غيرانساني که به نام دستاورد فکري از آن ياد مي‌کنيم. خودخوار همان ماجراي گلاويز‌شدن علم و هنر است؛ همان‌ چيزي که در کابوس‌ها مي‌بينمش.»

هافینگتون پست

«خودخوار حلقه‌‌اي کامل است از انسان‌هاي گروتسک که به طمع جاودانگي همديگر را آلوده مي‌کنند… اثر لاراکي را بخوانيد تا در بيداري و هوشياري، کابوسي غريب را تجربه‌ کنيد؛ کابوسي که بيدارشدن از آن محال است.»

آرکانزاس اینترنشنال

 درباره‌ی نویسنده:

روکه لاراکي نويسنده‌، فيلم‌نامه‌نويس و استاد دانشگاه در حوزه‌ي طراحي روايي و صوتي‌وبصري است. او که اهل آرژانتين است، در حال حاضر دو اثر با نام‌هاي اصلي La Comemadre و Informe sober ectoplasma animal به نگارش درآورده است. لاراکي در سال 2016، به‌عنوان مدير اولين دوره‌ي اعطاي مدرکِ نگارش خلاقانه‌ در آرژانتين ـ در دانشگاه ملي هنر ـ انتخاب شد. خودخوار اولين اثر لاراکي است که به زبان انگليسي چاپ شده است.