ابجد خون

ابجد خون

نوشته‌ی فرهاد رفیعی

کتاب ابجد خون، داستانی خواندنی با خمیرمایه‌ای روان‌شناسانه و پیچیده را در خود گنجانده است. فرهاد رفیعی، نویسنده‌ی کتاب، بحران‌های درونیِ شخصیت‌های داستان را در این اثر با قلمی جذاب توصیف کرده تا خواننده به مطالعه‌ی ادامه‌ی کتاب مشتاق بماند. روایتی غیرخطی، تضادهای ذهنی و فضایی سرشار از رمز و راز به‌عنوان ویژگی‌های مهمِ این داستان شناخته می‌شود.

آنچه در «ابجد خون» انتظار شما را می‌کشد:

ابجد خون یک سرسره ی هولناک است تا جنون زمان آدم یک قدمی انفجار آدم ستوه آمده از تحقیر زمانی که آدمش را با سلاح جادو و جنون به کارزار جهان امروز می فرستد تا راه خود را باز کند و سهمش را بگیرد ابجد خون بعد از دو مجموعه داستان شب مارهای آبی و زمستان شغال اولین رمان فرهاد رفیعی است. او در این زمان بلند مجال داشته تا با گسترش تجربه گریهای فرمی و زبانی پیشین جهانی خلق کند برساخته از اوهام و تردیدها جهانی با تمام مختصات شرایط زیستی امروز اما پر از طلسم و باطل السحر پر از نداها و عربده هایی که از دل آسمان بر فراز شهر می پیچند و مارهایی که درون دیوار خانه ها می لولند. جهانی که داش آکل را از دل تاریخ و افسانه به رجعت وا میدارد و در فضای شهری معاصر رها میکند. نویسنده با این جهان و آدمهای موهوم به مصاف دنیای واقعی امروز رفته و بی امان به قواعد و مناسباتش تاخته است.

درباره‌ی نویسنده:

فرهاد رفیعی، نویسنده و داستان‌نویس ایرانی، متولد سال ۱۳۵۸ در شیراز است. او با آثار خود توانسته جایگاه ویژه‌ای در ادبیات معاصر ایران پیدا کند. سبک نوشتاری او ترکیبی از واقع‌گرایی و سوررئال است که در آن به مسائل اجتماعی و روان‌شناختی پرداخته می‌شود. برخی از آثار او در جوایز معتبر ادبی مورد تقدیر قرار گرفته‌اند.

زمستان شغال – این مجموعه داستان در سال ۱۳۹۸ منتشر شد و توانست جوایز مختلفی را کسب کند، از جمله تقدیر در جایزه مهرگان ادب و انتخاب به عنوان مجموعه برتر جایزه مازندران.

ابجد خون – این رمان با روایتی غیرخطی و فضایی سرشار از رمز و راز، به بررسی بحران‌های درونی شخصیت‌ها می‌پردازد. داستان در شیراز روایت می‌شود و از نشانه‌ها و سمبل‌های خاصی در روایت بهره می‌برد.

برش‌های از کتاب:

با زغال لیمو هفتاد بار عزیمت سرخه ی نجمایی را با عین تاب حروف و نشانه ها و اتصالها بر دیوار پشت به قبله ی هال نوشته بود. اثاث خانه را سرانده بود کنجی تا جا باز کند مندلهای هفتگانه ی تو در تو را با ذغال روی موزاییکهای هال کشیده بود؛ بزرگترین مستطیل، بیخ دیوارها و توی دل آن مستطیل های کوچک و کوچک تر تا کوچک ترین که در مرکز بود. مندل وسط جای نشیمن او بود و چراغ ها در دو گوشه اش قرار می گرفتند. دو چراغ که نباید از روغن حیوانی میسوختند و در آنها روغن کنجد ریخته بود. چراغ ها را از فتاح به قیمت خون پدرش خریده بود. چهار کارد فولادی را باید در وسط هر چهار ضلع مندل چهارم در زمین می کوفت کار شب بود که مغازه دارهای زیر پایش بسته باشند. مجبور شد چهار تکه از موزاییکهای کف را بشکند تا بتواند کاردها را با چکش بکوبد و به کف هال جاگیر کند