آتائول بهرام اوغلو

آتائول بهرام اوغلو شاعر، نويسنده و پژوهش‌گر تُرک، در سال ١٩٤٢ در شهر چالتالجا چشم به جهان گشود. او سال‌های نوجوانی را در شهر چانكری سپری كرد.

در سال ١٩٦٦ از دانشگاه آنكارا (D.T.C.F) در رشته‌ی زبان ‌و‌ ادبيات‌ روسی فارق‌التحصيل شد. اولين كتاب شعرش را در سال ١٩٦٥ تحت عنوانِ “يك ژنرال ارمنی” منتشر كرد. در سال ١٩٦٩ مجموعه‌شعر ديگری منتشر كرد تحت عنوان “يك روز حتماً”.

بهرام‌اوغلو  ١٩٧٠ تا ١٩٧٤ را در لندن، پاريس و مسكو سپری كرد و از ١٩٧٤ تا ١٩٨٠ بعد از بازگشت به كشورش، در دانشگاهِ تئاتر استانبول در سِمَت دراماتور مشغول به کار شد. در همان سال‌ها كتاب «نَه باران نَه شعر» را منتشر کرد. با انتشار این کتاب كه يكی از مشهورترين كتاب‌های اوست، به دستور دولت وقتِ تركيه چاپ آثارش ممنوع شد.

در سال ١٩٨٢ به دليل فعاليت در انجمن «صلح»، مدتی در تبعيدگاه «سليميه» تحت نظر بود و در همان دوران از طرف هيئت نويسندگانِ «انجمن آسيا_آفريقا» جايزه‌ی ادبی «لوتوس» را دريافت كرد.

دو سال بعد، با حكمِ آزادیِ مشروط، به پاریس رفت و در آنجا ، ضمن انتشار مجله‌ی ادبی «آنكا»  و فعاليت‌های پژوهشی‌ در دانشگاه «سوربون»، با سفر به كشور‌های مختلف، در جلسات ادبی و همايش هاي بین‌المللی به شعرخوانی پرداخت و به مبارزات آزادی‌خواهانه‌اش ادامه داد.

بعد از بازگشت به تركيه، در «سنديكای نويسندگان تركيه» به‌عنوان رييس هيئت مديره انتخاب شد و دو دوره در اين سمَت باقی‌ماند.

آتائول بهرام‌اوغلو به خاطر فعاليت‌های مداوم ادبی و اجتماعی، رويكرد نوآوارنه‌اش در شعر، همچنین به خاطر بيان ساده و نگاه جهان‌شمولی كه دارد، يكی از سرشناس‌ترين چهره‌های ادبی تركيه به شمار می‌رود.

او در حال حاضر يكی از ستون‌نويس‌های «روزنامه‌ی جمهوريت» و عضو «انجمن زبان و ادبيات روسی» در دانشگاه استانبول است و بسياری از آثار او به زبان‌های مختلف دنيا ترجمه شده‌اند.