خودخوار مینیماژ

خودخوار

اثر روکه لاراکی

ترجمه‌ی نوشین سلیمانی

«خودخوار» مداخله در بدن و جستجوی متعالی را به چالش می‌کشد. این چالش ابتدا به عنوان اشتقاقی از یک امید پوزیتیویستی تقلبی در آغاز سال ۱۹۰۰ ارائه می‌شود. سپس در نتیجه‌ی یک تعهد هنری رادیکال، موفق و درنهایت مبتذل در آغاز قرن بیست و یکم.در مرکز این رمان که مملو از طنز است و آهنگ روایی سریعی دارد، ایده‌ای هیولاوش قرار گرفته و همچون بختکی خود را به رخ می‌کشد.

درباره‌ی داستان:

سال ۱۹۰۷ در حومه‌ی بوینس‌آیرس یک پزشک درگیر آزمایشی ‘گستاخانه و غیرمعمول می‌شود تا حد فاصل میان زندگی و مرگ را بسنجد و صد سال بعد، یک هنرمند مشهور در جست‌وجوی دگرگونی زیبایی‌شناسی، افراط می‌کند و خود را به یک شیء هنری تبدیل می‌کند. لاراکی می‌پرسد ما تا کجا می‌خواهیم در پی تعالی باشیم؟ دنیای «خودخوار» مملو از بازنمایی ابتذال، افراط و ناراحتی است: مورچه‌های عجیب‌وغریب، اعضای بدن از‌دست‌کفته، روابط عشقی وسواس‌آمیز و گیاهان انسان‌خوار. وضعیت بسیار خنده‌دار، هوشمندانه و گیرای کتاب نشان می‌دهد هیولا هرگز یک بیگانه نیست بلکه نتیجه‌‌ی تلاش بی‌وقفه و افراطی ما برای پیشرفت جمعی و شخصی است.

درواقع «خودخوار» از دو داستان نشکیل شده که هر دو ریشه در یک طرز تفکر دارند و از وسواس‌های یکسانی نشات گرفته‌اند. در یک طرف، دکتری که درگیر یک ابتکار علمی جنون‌آمیز و بی‌رحمانه است، در یک آسایشگاه حومه‌ی شهر و در سوی دیگر، یک هنرمند مشهور که جستجوی زیبایی‌شناختی خود را به حد افراط رسانده و خود را به یک موضوع آزمایش تبدیل می‌کند.

نوشین سلیمانی؛ مترجم این رمان درباره‌ی نخستین مواجهه‌اش با «خودخوار» نوشته است:

پنج‌شش صفحه‌ی اول خودخوار را که خواندم، فهمیدم این کتاب شبیه هیچ کتاب دیگری نیست؛ صفحه‌به‌صفحه که جلوتر رفتم، خودم را مقابل منشوری دیدم متشکل از طیف‌های ادبی گوناگون. اساساً همین تلوّن گونه‌های ادبی بود که مرا شیفته‌ی خود کرد. گاهی ابزورد، گاهی کمدی، گاهی سورئال، گاهی گروتسک، گاهی گوتیک و گاهی تراژیک.

 «خودخوار» در آینه‌ی رسانه‌ها:

«من عاشق خودخوارم. حالا بعد از گذشت روزها از خواندن این کتاب، هنوز دارم از خود می‌پرسم این چه کتابی‌ است؟ کتابی طنز؟ کتابی ترسناک؟ کتابی هنری؟ کتابی علمی؟ کتابی فلسفی؟ اما از یک چیز مطمئنم: از آن‌ کتاب‌هایی‌ است که دلت می‌خواهد بارهاوبارها به دوستانت پیشنهاد دهی. درست مثل من… من هنوز دارم آن را به دوستانم توصیه می‌کنم!»

سامانتا شوبلین

«لاراکی با راوی‌های سنگ‌دل و خودشیفته‌اش، اخلاقیات هنر و علم را زیر سؤال می‌برد؛ عملی غیرانسانی که به نام دستاورد فکری از آن یاد می‌کنیم. خودخوار همان ماجرای گلاویز‌شدن علم و هنر است؛ همان‌ چیزی که در کابوس‌ها می‌بینمش.»

هافینگتون پست

«خودخوار حلقه‌‌ای کامل است از انسان‌های گروتسک که به طمع جاودانگی همدیگر را آلوده می‌کنند… اثر لاراکی را بخوانید تا در بیداری و هوشیاری، کابوسی غریب را تجربه‌ کنید؛ کابوسی که بیدارشدن از آن محال است.»

آرکانزاس اینترنشنال

 درباره‌ی نویسنده:

روکه لاراکی نویسنده‌، فیلم‌نامه‌نویس و استاد دانشگاه در حوزه‌ی طراحی روایی و صوتی‌وبصری است. او که اهل آرژانتین است، در حال حاضر دو اثر با نام‌های اصلی La Comemadre و Informe sober ectoplasma animal به نگارش درآورده است. لاراکی در سال ۲۰۱۶، به‌عنوان مدیر اولین دوره‌ی اعطای مدرکِ نگارش خلاقانه‌ در آرژانتین ـ در دانشگاه ملی هنر ـ انتخاب شد. خودخوار اولین اثر لاراکی است که به زبان انگلیسی چاپ شده است.