نیمی از من سهم خواب‌هایم

نیمی از من سهم خواب‌هایم

اثر احسان رضایی

آنچه در «نیمی از من سهم خواب‌هایم» انتظار شما را می‌کشد:

رضای معلم، رضای دندان‌پزشک یا رضای راننده تاکسی؟ شخصیتی که در رمان ” نیمی از من سهم خواب‌هایم” محور داستان قرار گرفته سایه‌ی موجودی است وهم آلود. احسان رضایی در این رمان آرام آرام ما را وارد دنیای رضا می‌کند و ما به او شک می‌کنیم، دوستش می‌داریم، نفرت می‌ورزیم و حتی گاهی می‌ترسیم. شک، نفرت، عشق و ترس، تمام این احساسات، حاصل جادوی قلم پرکشش نویسنده است.

برش‌های از کتاب:

دیگر چیزی نمی‌گویم. زیرسیگاری‌اش یک قوطی خالی ماهی‌تن است. با دلخوری آن را می‌کشد زیر دستش و زیر‌لب غر می‌زند. نمی‌دانم چه می‌گوید. می‌دانم و به‌روی خودم نمی‌آورم. زیر لب می‌گوید:« امان از این آدمیزاد. همیشه هول می‌زنه. نه اومدنش اومدنه نه رفتنش رفتن.» فکر می‌کنم به شبی که آمده بودم اینجا توی قبرستان. از میان شکاف دیواری بلند گذشته بودم. شبی تاریک و سرد. باران می‌بارید. سیل جاده را برده بود و در سیاهی مطلق به‌سختی می‌راندم. بعد ماشین در چاله‌ای افتاده و چرخیده بود و من چرخیده بودم. سرم گیج رفته بود و جیغ بلندی شنیده بودم و بعد هیچ. همه‌جا تاریک شده بود.

… می‌خندد و می‌گوید:«تنها حُسن مرده‌ها همینه. دیگه اسم آدمیزاد رو پسله‌ی خودشون نمی‌کشن. جنازه‌ی زن و مرد و بچه نداریم. جنازه جنازه است. چه یک فوج گریه‌کن داشته باشه، چه بیفته دست بابارحمان.»